De ziekte van Lyme
De ziekte van Lyme is nog veel ouder dan de weg naar Rome. In de meer dan 5000 jaar oude ijsmummie Ötzi is DNA van de verwekker ervan aangetroffen. Deze Italiaan was dus de oudst bekende drager van deze akelige infectieziekte. Dat je van teken ziek kon worden, wist men al in de 18e eeuw. De ziekte kreeg echter pas de huidige naam in 1975 in de VS. In het plaatsje Old Lime in Connecticut brak toen een ware epidemie uit. De relatie van gewrichtsklachten met tekenbeten werd destijds al gelegd; maar de verantwoordelijke Borrelia-bacterie werd weer pas zeven jaar later ontdekt.

Bij mensen begint de aandoening veelal met een rode ring rond de plek waar een tekenbeet heeft plaatsgevonden. Wanneer er niet behandeld wordt, kan een veelvoud van symptomen volgen. Pijnlijke, gezwollen gewrichten, koorts, neurologische (verlamming)verschijnselen en hart- en nierfalen. De periode tussen een tekenbeet en klachten (incubatietijd) kan maanden duren.

Ziekte van Lyme komt ook bij honden en katten voor met vergelijkbare verschijnselen als bij mensen. Uiteraard lopen onze viervoeters een nog veel grotere kans op een tekenbeet dan wijzelf. Toch wordt de diagnose zelden gesteld. Waarom? Dat en meer kunt u uitgebreid lezen op site van de bistedokter.  Er zijn diverse sprays, banden en spot-onmiddelen in de handel om onze huisdieren tegen teken te beschermen. Maar er is ook een primeur: voor honden is er sinds kort een vaccin tegen de ziekte van Lyme beschikbaar. Na een tweetal toedieningen biedt het gedurende een jaar bescherming. Daarna zou, net als bij de ziekte van Weil, jaarlijks herenten afdoende preventief werken. Wat dat betreft is de diergeneeskunde de humane geneeskunde een stapje voor, want een goed vaccin voor mensen tegen de ziekte van Lyme is nog in de maak.